dinsdag 25 september 2012

een huis in een dorp op een berg

Impasse des Albères heeft meer teweeggebracht dan ik ooit had kunnen vermoeden. Nooit gedacht dat ik zelf nog naar de Roussillon zou verhuizen. Maar kijk, nu woon ik in een huis in een dorp op een berg.

Wie mij graag wil volgen, vindt mij op http://canxatard.wordpress.com/

De receptjes staan op een aparte blog: http://kokenuitdekast.wordpress.com/

Adéu,

Christine

woensdag 2 mei 2012

Oeps! Foto's weg!

Ik heb "per ongeluk" een groot aantal foto's verwijderd. Ik doe mijn best om ze er weer op te krijgen ...

vrijdag 2 maart 2012

Einde

Hier eindigt "Impasse des Albères".
Hartelijk dank voor het lezen en voor de fijne reacties.
Eind mei start ik een blog vanop een nieuwe plek.

Christine

Een half jaar als geen ander
























Toosj

Gisteren heb ik afscheid genomen van mijn ouders. Eind mei kom ik pas terug. Twee à drie maanden, het lijkt lang. We hebben samen "pateekes" van bij de bakker aan de overkant gegeten en daarna zijn we een halfuurtje in de voorjaarszon gaan zitten. Er waren nog een paar mensen in de tuin. Mijn ouders droegen allebei een zonnebril en mijn vader was helemaal ingeduffeld in zijn rode dekentje. Jammer dat ik geen foto heb genomen. Daarna brachten we hen terug naar de kamer. "Het lijkt hier wel een kasteel," zei mijn vader, toen ik hem in zijn rolstoel door de lange gangen reed.
We kwamen bij de deur van hun kamer. Ik duwde ze open en reed mijn vader naar binnen. "We zen toosj" zei hij op z'n Ninoofs.  We zijn thuis ... Een mooiere afsluiter kan ik niet bedenken.



dinsdag 28 februari 2012

Intussen in Cabestany

Mijn vaders duim is nog niet genezen, maar hij is al lang vergeten wat er met die duim gebeurd is en hij verliest te pas en te onpas de spalk. Vandaag had hij trouwens een slechte dag. We troffen hem aan met zijn hoofd op zijn armen op de tafel, zuchtend dat hij zijn leven moe is en dat hij uit "dat kot" wil. Clara en ik probeerden zijn aandacht naar duim en spalk te leiden, maar dat gaf dan weer aanleiding tot klachten over rollen plakband die gestolen zouden zijn. Uit onze eigen keuken nog wel. Namen noemde hij niet. Tenslotte kwam Clara op het schitterende idee om een lint dat rond een doos orangettes zat rond de gespalkte duim te wikkelen en er een grote strik op te maken. "Je bent net een paasei", lachte ik, met de goede raad van Danielle (souriez!) in mijn achterhoofd. En het hielp.



Huis te koop in Fourques Roussillon