Vergeten

Ons moeder, zegt mijn vader, leeft ons moeder nog?
Ik frons mijn wenkbrauwen want ik denk even dat hij het over mijn moeder heeft.
Ons moeder, zegt hij weer. Weet gij of ze nog leeft?
Nee, zeg ik. Ze is al lang dood.
Verschrikte blik.
Al lang?
Al veertig jaar of zo, zeg ik.
Hij dept zijn ooghoeken met een grote witte zakdoek met blauwe randen.