Mijn vaders duim is nog niet genezen, maar hij is al lang vergeten wat er met die duim gebeurd is en hij verliest te pas en te onpas de spalk. Vandaag had hij trouwens een slechte dag. We troffen hem aan met zijn hoofd op zijn armen op de tafel, zuchtend dat hij zijn leven moe is en dat hij uit "dat kot" wil. Clara en ik probeerden zijn aandacht naar duim en spalk te leiden, maar dat gaf dan weer aanleiding tot klachten over rollen plakband die gestolen zouden zijn. Uit onze eigen keuken nog wel. Namen noemde hij niet. Tenslotte kwam Clara op het schitterende idee om een lint dat rond een doos orangettes zat rond de gespalkte duim te wikkelen en er een grote strik op te maken. "Je bent net een paasei", lachte ik, met de goede raad van Danielle (souriez!) in mijn achterhoofd. En het hielp.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten