Al afscheid genomen van verpleegster Michèle, verpleegster Bèatrice en verzorgster Sylvie. En elke keer mengen onze tranen zich op onze wangen. We hebben een oude valies van de plank gehaald en afgestoft. Vandaag gaan we ze vullen.
Mijn moeder blijft sterk. Hoe anders is ze nu. Ze sluit zich niet meer af. Ze praat en overlegt hardop over wat ze mee wil nemen en ze vertelt ook dat ze vooral bang is dat mijn vader niet zal kunnen wennen. Ze lijkt weinig te denken aan de dingen die ze zelf zal missen: haar kasten en laden die ze zo graag schikt en herschikt, de keuken, de achterkeuken en vooral de koelkast.
Gisteren heb ik mijn vader het hele rusthuisverhaal nog eens verteld, maar vandaag is hij het alweer vergeten. Hij bromt dat iemand vannacht zijn bed heeft omgedraaid want dat er vanmorgen een "barre" aan de zijkant was, zodat hij niet uit zijn bed kon.
En zelf neem ik me voor om sterk te zijn. Maar ik ben een kind van mijn vader, de tranen zitten altijd klaar en komen te voorschijn als je ze niet wilt.
Mijn moeder blijft sterk. Hoe anders is ze nu. Ze sluit zich niet meer af. Ze praat en overlegt hardop over wat ze mee wil nemen en ze vertelt ook dat ze vooral bang is dat mijn vader niet zal kunnen wennen. Ze lijkt weinig te denken aan de dingen die ze zelf zal missen: haar kasten en laden die ze zo graag schikt en herschikt, de keuken, de achterkeuken en vooral de koelkast.
Gisteren heb ik mijn vader het hele rusthuisverhaal nog eens verteld, maar vandaag is hij het alweer vergeten. Hij bromt dat iemand vannacht zijn bed heeft omgedraaid want dat er vanmorgen een "barre" aan de zijkant was, zodat hij niet uit zijn bed kon.
En zelf neem ik me voor om sterk te zijn. Maar ik ben een kind van mijn vader, de tranen zitten altijd klaar en komen te voorschijn als je ze niet wilt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten