Ton's moeder verzamelde suikerzakjes. Niet voor de suiker, maar voor de zakjes en de papiertjes. Ze had een hele kast vol albums waarin ze netjes gerangschikt waren volgens land en streek.
Zelf neem ik ook altijd de zakjes en de klontjes mee als ik ergens koffie drink. Niet voor de zakjes, wel voor de suiker. Ik vind het gewoon leuk om een potje op tafel te zetten met allemaal verschillende zakjes of klontjes. Als ik er dan eentje nodig heb, kan ik -voor ik het openscheur- nog even wegdromen over de plaats waar ik het meegenomen heb. Zo heb ik zakjes en klontjes van cafés en restaurants in Madrid, Barcelona, Girona, Figueras en ook van Cagliari, Bosa en Nuoro. Maar geen uit India, want daar doen ze niet aan suikerzakjes.
Mijn moeder houdt de suikerklontjes bij die ze bij de koffie krijgt. Eerst rolde ze de klontjes in een servetje, toen ze er wat meer had, deed ze ze in een plastic verpakking van kerstkaarten en nu heeft ze een bokaaltje. Het volgende wordt waarschijnlijk een echte suikerpot. En wie weet daarna een vitrinekastje met suikerpotten.
Servetten verzamelt ze ook. Voorlopig slingeren ze wat rond in de kamer. Misschien moeten we daar ook een plaatsje voor creëren. En het fruit dat ze als dessert krijgen, houdt ze ook bij. Af en toe controleren we de kasten om te kijken of er niet iets ligt te rotten tussen de pyama's.
Een servettenhouder en een fruitmandje meenemen, dus. Zo wordt de kamer stilaan ingericht met een "persoonlijke toets". Laatst wou ik een tafeltje meenemen om wat meer plaats te hebben voor koptelefoon, dvd-speler en cd's. Maar mijn moeder wou dat niet. "Nee", zei ze, "want als er wat gebeurt met je vader, kom ik weer naar huis."
Zelf neem ik ook altijd de zakjes en de klontjes mee als ik ergens koffie drink. Niet voor de zakjes, wel voor de suiker. Ik vind het gewoon leuk om een potje op tafel te zetten met allemaal verschillende zakjes of klontjes. Als ik er dan eentje nodig heb, kan ik -voor ik het openscheur- nog even wegdromen over de plaats waar ik het meegenomen heb. Zo heb ik zakjes en klontjes van cafés en restaurants in Madrid, Barcelona, Girona, Figueras en ook van Cagliari, Bosa en Nuoro. Maar geen uit India, want daar doen ze niet aan suikerzakjes.
Mijn moeder houdt de suikerklontjes bij die ze bij de koffie krijgt. Eerst rolde ze de klontjes in een servetje, toen ze er wat meer had, deed ze ze in een plastic verpakking van kerstkaarten en nu heeft ze een bokaaltje. Het volgende wordt waarschijnlijk een echte suikerpot. En wie weet daarna een vitrinekastje met suikerpotten.
Servetten verzamelt ze ook. Voorlopig slingeren ze wat rond in de kamer. Misschien moeten we daar ook een plaatsje voor creëren. En het fruit dat ze als dessert krijgen, houdt ze ook bij. Af en toe controleren we de kasten om te kijken of er niet iets ligt te rotten tussen de pyama's.
Een servettenhouder en een fruitmandje meenemen, dus. Zo wordt de kamer stilaan ingericht met een "persoonlijke toets". Laatst wou ik een tafeltje meenemen om wat meer plaats te hebben voor koptelefoon, dvd-speler en cd's. Maar mijn moeder wou dat niet. "Nee", zei ze, "want als er wat gebeurt met je vader, kom ik weer naar huis."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten