maandag 26 december 2011

Boze oude man

Mijn moeder is de laatste tijd kranig en vinnig en soms is ze zo verstandig om te zwijgen en de andere kant op te kijken.
Mijn vader heeft het zwaar en maakt het iedereen moeilijk. Mijn moeder moet het ontgelden, maar ook verpleegster Véronique en verzorgster Sylvie. Tegen mij schreeuwt hij niet, hij zwijgt nijdig.
Het is op zijn zachtst gezegd onfijn. Maar nog veel erger is het om te zien hoe hij met de dag hulpelozer wordt. Vandaag zijn we samen op de grond beland en moest ik om versterking bellen. Hoe onaangenaam hij ook is, compassie weerhoudt me om te snauwen of hem door elkaar te schudden. Want het klopt niet. Het is niet juist om iemand met een cocktail van medicijnen in leven te houden en daarmee zoveel lijden te veroorzaken. Hij heeft geen pijn maar zijn gevoel van onmacht moet ondraaglijk zijn. Het maakt hem boos en mij ook. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten