Verpleegster Deborah die niet alleen voor haar patiënten zorgt, maar ook voor de familieleden, drukt me op het hart dat ik me niet schuldig hoef te voelen. Ik voel me helemaal niet schuldig. Ik voel het ingehouden verwijt van mijn ouders, maar het glijdt van me af. Er is niets te verwijten, niets om me schuldig over te voelen. Ik zou mijn ouders kunnen herinneren aan de manier waarop ze zelf van hun ouders afscheid hebben genomen, maar dat hoeft niet. Het verleden telt niet. Wat telt is vandaag.
Ik weet zeker dat het rusthuis de beste plek is voor hen. Ze zullen verzorgd worden door mensen met ervaring in een omgeving die afgestemd is op hun behoeften. Volgens de coördinerende arts van het rusthuis gaan de meesten erop vooruit. Ik kan het mij goed voorstellen want er zullen prikkels zijn, nieuwe mensen om mee te praten, een omgeving om te ontdekken en georganiseerde afleiding.
Wat kan ik het toch goed uitleggen aan mezelf ...
Ik weet zeker dat het rusthuis de beste plek is voor hen. Ze zullen verzorgd worden door mensen met ervaring in een omgeving die afgestemd is op hun behoeften. Volgens de coördinerende arts van het rusthuis gaan de meesten erop vooruit. Ik kan het mij goed voorstellen want er zullen prikkels zijn, nieuwe mensen om mee te praten, een omgeving om te ontdekken en georganiseerde afleiding.
Wat kan ik het toch goed uitleggen aan mezelf ...
hé Christine, je hebt de overgang voor hen wel extra zacht gemaakt...ik ben er zeker van dat weinig oude ouders zo'n warme en zorgzame begeleiding krijgen. Chapeau, Christine, steek maar een pluim bij op je hoed en kom dan maar gauw terug naar huis ;-) we missen je
BeantwoordenVerwijderenVanavond toch een knuffel van mijn moeder gekregen. Op haar manier dan. Op armlengte.
BeantwoordenVerwijderen