Purée!

Fourques is niet bepaald het schilderachtigste dorp in de streek. Heel eerlijk, toen mijn ouders dit huis kochten, was ik erg teleurgesteld en vroeg ik me af of ze nog een lelijker dorp dan Fourques hadden kunnen uitkiezen. Maar de troosteloosheid van de huizen zie ik al lang niet meer en op de vriendelijke gezichten en de natuur rond het dorp raak ik niet uitgekeken. Toch is er een doorn in mijn oog: een clandestiene vuilnisbelt, en dan nog midden op mijn looproute. Ik overweeg om een mail met foto's naar de burgemeester te sturen, ware het niet dat we in onze eigen tuin een hoop vuilnis hebben die qua volume de vergelijking kan doorstaan. Mijn vader heeft in zijn hele leven nooit iets weggegooid en het resultaat daarvan hoort bij onze erfenis, of wat daar ooit nog van overblijft. Af en toe, als ik wat lucht nodig heb, buig ik mij over deze bijzondere verzameling en haal ik er uit wat 100% onbruikbaar is. En dat geef ik mee aan de vuilnisophaling. Elke week een beetje. Over twee jaar is het vast een heel ander zicht.