Terwijl ik mijn hoofd over de Tweede Wereldoorlog breek, liggen mijn ouders zich zorgen te maken over Mika, de Siamese kat die de weg naar de slaapkamer niet vindt. Hoewel ze het altijd koud hebben, moet het raam nu open blijven. Ze roepen elk om beurt: Mika, Mikake ...
Ik hoop maar dat Mikake niet wegblijft. Want in kattenjaren is ze minstens even oud als mijn vader.
"O gij stouterik", hoor ik nu, "morgen blijft ge binnen!" Oef, Mika is terecht. Het raam mag dicht.
Ik hoop maar dat Mikake niet wegblijft. Want in kattenjaren is ze minstens even oud als mijn vader.
"O gij stouterik", hoor ik nu, "morgen blijft ge binnen!" Oef, Mika is terecht. Het raam mag dicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten