Of er morgen een bus rijdt naar Perpignan en of er vanuit Perpignan een trein vertrekt naar Brussel is helemaal niet zeker. Het regent nu al twee weken en vandaag heeft het de hele dag gegoten. Het giet nog steeds. Plots kan ik me de uitdrukking "it 's raining cats en dogs" levendig voorstellen. "Il pleut des grenouilles", zeggen ze hier. Of "il pleut des cordes" of "il pleut des clous". En er zal de hele nacht nog van alles uit de lucht vallen. Morgen staan de straten misschien blank. Ik mag er niet aan denken. Ik heb het echt nodig. Ik heb A nodig, Els. Ik kijk zo uit naar een rustige maaltijd in ons keukentje, zonder stress, zonder dat ik elke vier minuten iemands vork moet laden, of naar de keuken moet lopen om een doekje om het gemors op te ruimen. Een rustig dinertje, met een glaasje wijn en een zacht gesprek over koetjes en kalfjes, en niet de hele tijd instructies hoeven te schreeuwen. Oh lala. Kan iemand nog snel eieren naar de arme Klaren brengen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten