Het was te verwachten. Onderweg naar de luchthaven van Perpignan kwamen de tranen. En ook bij het zwaaien door de glazen deur.
Op de terugweg vroeg ik me af waarom ik mij dit heb aangedaan. Vier maanden zijn zo om, hoor ik me nog pleiten tegen Els. Maar nu kijk ik aan tegen 25 dagen zonder haar. Drie en een halve week mijn geduld op de proef laten stellen en kranig om me heen kijken, op zoek naar dingen die opvrolijken.
Wanneer ga je eens iets grappigs schrijven?, vroeg ze nog.
Iets grappigs? Morgen misschien.
Op de terugweg vroeg ik me af waarom ik mij dit heb aangedaan. Vier maanden zijn zo om, hoor ik me nog pleiten tegen Els. Maar nu kijk ik aan tegen 25 dagen zonder haar. Drie en een halve week mijn geduld op de proef laten stellen en kranig om me heen kijken, op zoek naar dingen die opvrolijken.
Wanneer ga je eens iets grappigs schrijven?, vroeg ze nog.
Iets grappigs? Morgen misschien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten